Soms kan werken in een hospice in je eigen woonplaats lastig zijn als je bekende gasten krijgt. In mijn geval bracht het wat moois.
De man van een vroegere schoolvriendin kwam bij ons in het hospice te liggen. Heel confronterend, maar wat een mooie tijd is het geworden.
De kleinkinderen werden verrast met een troostuiltje. Het uiltje heeft een zakje waar opa kusjes in doet voor als ze het moeilijk hebben. Dan kan een
kusje van opa troost bieden. Deze uiltjes liepen daarna als een rode draad door het leven van dit prachtige gezin. De kleinkinderen slapen met de uiltjes, ze gingen mee naar de uitvaart, een uiltje op de achterzijde van de rouwkaart.
Wij hebben onze oude vriendschap weer opgepakt en het voelt weer zeer vertrouwd. Zij deelde het volgende met mij:
Eén van de vier zonen had het extra zwaar om zijn vader los te laten waarop deze tegen zijn vrouw zei: “houd hem extra in de gaten.”
Deze zoon loopt vaak hard in het bos en daar kwam hij regelmatig zijn vader tegen die daar wandelde.
Kort na zijn overlijden krijgt zijn vrouw al vroeg in de ochtend om 6.30 uur een filmpje van haar zoon die aan het hardlopen was. In het gras zat een uil! Even daarna vloog hij weg…
Door José Tange
